Liefste peter
Hoe meer je geeft hoe beter…
Elk jaar hetzelfde grapje bij het opzeggen van mijn nieuwjaarbrief.
Elk jaar blonken jouw ogen bij het maken van dezelfde grap.
Maar nu je er niet meer bent, besef ik echt hoeveel jij mij (en ons) hebt gegeven.
Ja, heel vaak een kleine of grotere cent bij een bezoekje. Maar daar heb ik het niet over.
Ik heb het over wat je mij hebt meegegeven in het leven.
Een West-Vlaams gezegde luidt: “De vonte smet”. De doopvont besmet, letterlijk vertaald. Je krijgt dus heel wat zaken mee van je dooppeter.
De muzieknummers van in de nieuwsbrief linken ook rechtstreeks naar jou.
Je gebruikte klassieke muziek in jouw foto- en videoreportages.
Il Silenzio en De Lente uit de Vier Seizoenen waren de eerste nummers die in me opkwamen.
Foto en video
“Zeg eens een gedichtje op! En sta maar op een stoel!”
Heel vaak vroeg je mij om een rijmpje of een versje op te zeggen tijdens familiefeesten. En dan mocht ik (met mijn schoenen) op een stoel staan.
“Zodat iedereen je goed kan zien.”
En mijn peter op de eerste rij, met videocamera of fototoestel. Beelden vastleggen om het moment nadien nog eens te kunnen bekijken. Eerst op cassette, later op DVD en nog later als digitaal videobestand. Tastbare herinneringen.
Ik moet toegeven, ik was niet bang om op de stoel te springen. Misschien ben ik daarom wel extravert…
Ik ben er alvast dankbaar om!
COYM
Niet dat we fanatieke voetbalsupporters waren, maar als Anderlecht speelde, keken we toch iets aandachtiger mee.
En af en toe was dat ook met een witte martini. Want ook daar konden we wel samen van genieten. Altijd met mate.
Geven
Je hebt zo van die mensen die heel veel van zichzelf geven. En hij was een grote gever.
Als hij iemand kon helpen, stond hij op de eerste rij.
Een fotoreportage voor een bevriend koppel, een video maken voor mijn eindwerk, een foto-album na een event, desserts maken voor honderd mensen,…
Eén van de zaken die ik ook van hem geleerd heb, is om me in te zetten voor anderen. Helpen waar het kan.
Dat ga ik in de toekomst nog meer proberen te doen.
Leef elke dag en maak herinneringen
Raar hé.
Dat we vaker nadenken over het leven wanneer we met een overlijden geconfronteerd worden?
Misschien moeten we allemaal proberen om nog wat meer te leven. En leuke dingen te doen.
Het kan zo snel gaan…
Zaterdag herinneren we met een aantal vrienden ook onze kameraad, die 10 jaar geleden omkwam bij een ongeval.
Hij was pas 27, maar had wel geleefd aan 200%.
En daarom geven we een feestje.
En jij?
Maak je vandaag een feestje van het leven?